Na Święta Bożego Narodzenia w mojej biblioteczce nie może zabraknąć tytułów na ten szczególny czas. Kilka lat temu kupiłam na bibliotecznym kiermaszu ,,Bożonarodzeniowe Dziecię" Sally Ann Wright z ilustracjami Honor Ayres.
Stali czytelnicy bloga wiedzą, że bawię się z synem w czytanie globalne. Na początku samodzielnie robiłam wielkie plansze z czerwoną czcionką (piszę o tym tutaj). Przerobiliśmy dość sporo wyrazów, dziecko podrosło i zaczęłam się zastanawiać, co dalej.
Odkąd Patryk skończył pół roku zabieram go do teatru. Jego pierwszy spektakl był dla nieco starszej publiczności, bardzo go zaabsorbował, więc postanowiłam pójść w tym kierunku.
Domino i Muki to para przyjaciół zupełnie od siebie różnych, ale nie od dziś wiadomo, że przeciwieństwa się przyciągają. Domino to rezolutna, wygadana ciemnowłosa dziewczyna uwielbiająca przygodę. Muki to chłopiec, który najlepiej czuje się wśród książek.
Gdy wybieram się do jakiejś miejscowości po raz pierwszy, lubię najpierw poznać jej historię. Po przeprowadzce do Wrocławia kupiłam sobie mapę i książkę ,,Obce miasto Wrocław 1945 i potem" Gregora Thuma, która ukazała mi dzieje tego pięknego miasta. W ramach projektu ,,Przygody z książką" chcę wam przybliżyć przewodniki po Wrocławiu dla dzieci. Naliczyłam ich sześć i wybrałam trzy moim zdaniem najciekawsze, dostosowane do różnych grup wiekowych.
Niecały rok temu pewna mama zapytała mnie czy znam jakąś książkę na temat rozmowy z dzieckiem o śmierci. Niestety nie potrafiłam jej wtedy pomóc, ale jej pytanie zapadło mi w pamięć.
Wandy Chotomskiej i Edwarda Lutczyna przedstawiać nie trzeba, razem stworzyli świetny duet. Dwudziestoośmio wersowy wiersz ,,Kurczę blade" sprytnie przedstawiono w formie całokartonowej książki dla maluchów.
Padło i na mnie, Magda z Magdallena Magazine nominowała mnie do zabawy Liebster Blog Award, w której blogerzy zadają pytania i wywołują osoby prowadzące ciekawe blogi do odpowiedzi. Przyznam, że nie słyszałam o tym dopóki nie zostałam nominowana.
Kiki jak co roku przyjeżdża na wakacje do benedyktyńskiego opactwa, w którym mieszka jej wuj. Wizyta zbiega się z wielkim wydarzeniem poruszającym nie tylko mieszkańców klasztoru, ale i całe miasteczko.
Coraz częściej spotykam małżeństwa, które z różnych powodów straciły dziecko. W takich sytuacjach zadaję sobie pytanie, jak konkretnie mogę im pomóc i czy jest to w ogóle możliwe.
Mam na imię Marzena. Jestem szczęśliwą żoną i mamą. Staram się aby właśnie taka kolejność była zachowana. Wychodzę z założenia, że lepiej zapobiegać niż leczyć. Więcej...
.JPG)
