Autorzy swoje rozważania na temat tworzenia rodziny rozpoczynają od kwestii zaręczyn i przygotowania do małżeństwa, które tak naprawdę zaczyna się już od naszych narodzin i życia rodzinnego. Duchowny twierdzi, że narzeczeni mieszkają razem przed ślubem ponieważ nie są w stanie znieść samotności, a jest ona potrzebnym etapem, pomaga przyjrzeć się swojemu życiu i dojrzeć. Przypomina, że prędzej czy później człowiek będzie musiał się zetknąć z samotnością i stawić jej czoła. Ks. bp. staje w obronie kobiet, ponieważ wspólne życie bez ślubu jest układem nierównym i niesprawiedliwym wobec nich. Kobieta zostawia w związku o wiele więcej niż mężczyzna i w razie rozstania płaci wyższą cenę. Przekonuje też, że feminizm powinien być oparty na szacunku do kobiety, a nie sztucznym zrównywaniu jej z mężczyznami. Kościół domaga się uznania godności kobiety, szacunku dla jej natury, tożsamości i wolności, który powinien się przejawiać w nienarzucaniu jej programów uszczęśliwiających ją na siłę. Kobieta ma takie samo prawo zaangażować się w pracę zawodową oraz wychowanie dzieci. Społeczeństwo powinno zadbać, aby kobieta w wolności mogła podjąć decyzję, a finanse nie były czynnikiem decydującym. Bp Laffitte opisuje trzy etapy przygotowania do małżeństwa i wyjaśnia sens i potrzebę zaręczyn. Zaręczyny to czas dojrzewania do ostatecznej decyzji oraz rzeczywistej konfrontacji oczekiwań i planów. O czym bardzo często zapomina się w ferworze przygotowań do ślubu.

NIEROZERWALNOŚĆ

Bp Laffitte spokojnie wyjaśnia, że Kościół głosi nierozerwalność małżeństwa nie dlatego, że jest oderwany od rzeczywistości i zamierza utrudnić ludziom życie, ale dlatego, że wciąż wierzy w ludzką miłość. Kościół rozumie małżeństwo jako przymierze i dar siebie dla drugiego. "Dar - a nie pożyczkę." Jeśli ktoś z góry dopuszcza myśl o rozwodzie, to zawiera nieważne małżeństwo. Ogromnie ważne jest tutaj odpowiednie, dostosowane do narzeczonych, przygotowanie bezpośrednie do zawarcia związku małżeńskiego. Dlatego też wymaga się od nich udziału w tzw. naukach przedmałżeńskich, które zostały wprowadzone w trosce o szczęście małżonków.

RODZICIELSTWO

Dzisiejszy świat próbuje na wiele sposobów zrównać ze sobą męża i żonę, ojca i matkę. Chrześcijaństwo jednak nie dąży do "zrównania ludzi ze sobą w taki sposób żeby stali się jednostkami dowolnie zastępowalnymi". Jednak talenty nie zostały rozdane po równo, każdy człowiek ma inne życie, ale wszyscy mają taką samą godność. Rodzicie, ojciec i matka ponoszą odpowiedzialność za przyjęcie dziecka, jego rozwój i wychowanie, a ostateczną instancją przed, którą odpowiadają, jest Bóg. Ważne aby w kulturze podtrzymać autorytet rodziców, a wychowanie przeprowadzać na fundamencie zaufania, a nie strachu, towarzyszyć dziecku w drodze.